Wydanie Kordiana kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - „pewniak na teście”, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów. Polska pod jarzmem cara - zbrodniarza. Patrioci planują na niego zamach. Jeden z nich, tajemniczy młodzieniec w masce, podejmuje się zabić znienawidzonego tyrana. Wpisuje się tym samym w krąg działań, które zaplanował szatan u progu kolejnego stulecia. Czy mu się powiedzie? Czy ma na tyle odwagi, by działać na rzecz własnego, zniewolonego i upokorzonego narodu? A może Kordian, bo o nim tu mowa, jest zbyt słaby?

„Moralność Pani Dulskiej” to najsłynniejsza sztuka autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Sztuka Zapolskiej jest tragifarsą. Główna bohaterka - Aniela Dulska - jest postacią obłudną, dwulicową, fałszywą, chciwą, gardzącą ludźmi biednymi, słabymi i wrażliwymi. Wszystko co robi, robi na pokaz. Prezentuje pozorną moralność, żyje jednak w zakłamaniu i obłudzie. [empik.com, 2022]

Poezja i rewolucja. Klęska rewolucji, mechanizmy wielkiej historii, a w tle dramat romantycznego indywidualisty. Sprawdź, co zgubiło hrabiego Henryka - męża, poetę, wodza, romantyka. [Wydawnictwo SBM, 2021]

Nie-Boska komedia jest dramatem romantycznym należącym do kanonu literatury polskiej. Dzieło powstało w 1835 roku i porusza wielkie problemy swojego czasu. Autor rozważa w nim kwestię roli poety romantycznego, pyta o ostatecznego sprawcę historii – czy jest nim człowiek czy Bóg, a także zastanawia się nad konfliktem polityczno-społecznym pomiędzy arystokracją a resztą społeczeństwa. Bohater dramatu hrabia Henryk reprezentuje zarazem poetę romantycznego, którego poezja staje się dla najbliższych źródłem cierpienia, i zaangażowanego w życie polityczne arystokratę, który sprzeciwia się rewolucji. Jego oponentem jest Pankracy, wyznawca nowego porządku i przywódca uciśnionych. Kiedy dochodzi do starcia, obóz arystokracji okazuje się tchórzliwy i egoistyczny, a obóz rewolucjonistów mściwy, ogarnięty pragnieniem odebrania przywilejów arystokracji i zajęcia jej miejsca. Hrabia ginie na polu walki, ale przegrywa także Pankracy, który odkrywa, że nowy ład jest jedynie zamianą ról. Ostatnia scena, w której nad zrujnowanym przez rewolucjonistów światem ukazuje się Chrystus, jest wyrazem wiary autora w Opatrzność czuwającą nad ludzkimi dziejami. Lektura dla szkół średnich [siedmiorog.pl, 2023]

Trzynasty tom „Utworów zebranych’ Mirona Białoszewskiego to obszerny zbiór wierszy rozproszonych i niepublikowanych z wczesnego i dojrzałego okresu twórczości poety - począwszy od młodzieńczych tekstów pisanych podczas okupacji, poprzez utwory z czasów debiutu książkowego i późniejszych eksperymentów językowych, aż po nasycone żywiołem dziennikowości wiersze z lat sześćdziesiątych i początku siedemdziesiątych. Teksty zamieszczone w zbiorze, z różnych powodów niewłączone przez autora do opublikowanych tomów, w znaczący sposób uzupełniają obraz jego twórczości. Najwcześniejsze są frapującym świadectwem poetyckiej drogi, jaką Białoszewski przeszedł przed swoim późnym debiutem. Późniejsze wzbogacają zakres tematyczny jego poezji o nowe wątki, wśród których na pierwszym miejscu wymienić należy wyrazisty wątek miłosny. Są także ciekawym literackim śladem istotnych momentów biografii Białoszewskiego. W tomie znalazły się wszystkie znane inedita poetyckie i wiersze rozproszone pochodzące ze wspomnianego okresu, z wyjątkiem tekstów niedokończonych, szkiców i utworów, które autor definitywnie odrzucił (przekreślając je i opatrując komentarzem „niedobre”). Opublikowano tu także przekłady poetyckie Białoszewskiego oraz dramaty: „Kalejdoskop i Rozalie”. Teksty pochodzą z różnych źródeł - ze zbiorów prywatnych, z Muzeum Literatury oraz z archiwum PIW-u. [Państwowy Instytut Wydawniczy, 2017]

Wydanie Szewców kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - „pewniak na teście”, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Książka zawiera pełen tekst lektury. Na końcu książki zamieszczono opracowanie, w którym znajduje się bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera ponadto plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów.

Przedstawiamy Szewców - najsławniejszy polski dramat awangardowy, autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza, twórcy Teorii Czystej Formy, która zrewolucjonizowała teatr. W tym utworze ważna jest jednak nie tylko jego forma, ale przede wszystkim treść. Witkacy przedstawia świat ogarnięty wirem kolejnych rewolucji, pogrążony w chaosie, a sytuacja wszystkich bohaterów zmienia się niczym w kalejdoskopie. Pisany w 1934 roku, w Europie czującej już nieuchronność nadchodzącego kataklizmu II wojny światowej, dramat jest próbą diagnozy współczesnego autorowi świata i jego idei oraz próbą odpowiedzi na pytanie, jakie zadawali sobie wówczas wszyscy - w jakim kierunku ten świat zmierza i jaka przyszłość może go czekać. Zapraszamy do lektury! [https://www.greg.pl/lektury/8,380_Szewcy.html]

Od Przewrotu do przewrotu. Zdaniem Witkacego sztuka teatralna ma być jak "mózg wariata na scenie" - i tacy są Szewcy. Demoniczna i rozpustna Księżna szyje buty, prokurator zamieniony w psa umiera z pożądania, a szewc jest filozofem... Dziamdzia ich szać! - zaklął siarczyście szewc. Gdzie? W Szewcach oczywiście. [Wydawnictwo SBM, 2020]

Molier znowu staje się autorem niepokojącym i drażliwym. Siegają po niego reżyserzy różnych generacji, znajdując w jego komediach materiał do rozmowy o współczesności. Komediach? Coraz częściej reżyserzy (w Polsce i za granicą) akcentują prawdziwy dramat kondycji ludzkiej ukryty pod żartami rodem z commedia dell arte. [Państwowy Instytut Wydawniczy, 2016]

"Żaden inny utwór sceniczny nie przysłużył się bardziej sprawie międzynarodowego proletariatu aniżeli Tkacze Gerharta Hauptmanna. Przez całe dziesięciolecia dramat ten wzruszał i uświadamiał, skłaniał do zadumy i refleksji, radykalizował i jednoczył ludzi ciężkiej pracy…" (Józef Kozłowski, „Pamiętnik Literacki”, 1978 r.)

I. UTWORY DRAMATYCZNE: 1. Pierrot i Kolombina; 2. Skrzypek opętany; 3. Bajka o złotym grzebyku; 4. Dziejbna leśna; 5. Zdziczenie obyczajów pośmiertnych; I. LISTY: 1. Zasady wydania; 2. Aneks. Listy rodziny Leśmiana.

I. SZTUKA TEATRALNA, SCENARIUSZE FILMOWE, PRZEKŁADY POETYCKIE: Faust ; System księdza Jensena albo wejście i wyjście ; Żebrak i ładna dziewczyna ; Wygnanie z raju (scenariusze filmowy) ; Rzeczy (pomysły do filmu rysunkowego przeciwko rzeczom) ; Przekłady poetyckie z francuskiego (Denis Danguin de Saint-Pavin, Blot, Charles de Saint-Evremond, Jean Racine) ; Przekłady poetyckie z rosyjskiego (Włodzimierz Sołowjow, Innocenty Annienski, Dymitr Mereżkowski, Benedykt Liwszyc) ; II. WIERSZYKI OKOLICZNOŚCIOWE I INNE ŻARTY RYMOWANE: Lament krześcijanina nad zepsuciem świta doczesnego ; Oda do Józefa ; Na "Tygodnik Powszechny" ; Dla Czesława Miłosza ; Gadka o dwóch Miłoszach na rozpoczęcie dziesiątej dziesiątki ; Ludzkość wciąż pyta tak: czego znakiem jest ten Znak? ; Oto częstochowskie rymy, którymi nasz Zak uczcimy ; Powidz mi Pan, drogi Panie, o czym Pan z nim rozmawiał... ; Odpowiedź na wyzwanie Stanisława Barańczaka ; To dla Szczuckiego jest zbożna zachęta: Niech się w mądrości swojej opamięta ; Zbożna i budująca opowieść o tym, jak mnie Ogonowski mądrych rzeczy cierpliwie uczył ; Limeryk ; III. SATYRY, GROTESKI I (AUTO)PARODIE: Z obywatelem urzędnikiem - rozmowa ; List młodego poety ; Pochwała snobizmu ; Pochwała niepunktualności (autoparodia) ; Pochwała cenzora ; Przyczynek do mowy perweriusza ; Irytacja z powodu wieczności ; Co będzie z 10 lat? ; Poezja filozoficzna Stanisława Jachowicza ; Przegląd prasy polskiej - czerwiec 1972 30. rocznica nowego ładu w Europie - zwycięstwo zdrowego rozsądku! ; Moje życie ze szczególnym uwzględnieniem szalonego wręcz powodzenia u kobiet ; Markuszewski i krasnoludki. Opera w dwóch aktach... ; Klasyfikacja filozofów polskich (projekt wstępny) ; 'Si uis Dixerit" ; Legenda o cesarzu Kennedym... ; Ogólna teoria nie-uprawnia ogrodu ; Wielka encyklopedia filozofii i nauk politycznych ; Notatki Marsjanina z obserwacji programów i ideologii polskich partii.

Dramat autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, wystawiony po raz pierwszy w Teatrze Krakowskim 16 marca 1901 r. Utwór opisuje autentyczne wydarzenie - wesele poety Lucjana Rydla z chłopką Jadwigą Mikołajczykówną. Ślub ten miał miejsce 20 listopada 1900 r. w Bazylice Najświętszej Maryi Panny w Krakowie, wesele zaś w podkrakowskiej wsi, Bronowice. "Wesele" składa się z trzech aktów. Akt I jest aktem realistycznym, napisanym w konwencji komedii realistycznej, akt II jest natomiast aktem symboliczno-wizyjnym, obie te konwencje przeplatają się w akcie trzecim. Utwór ma budowę szopkową. Jest kontynuacją dramatów romantycznych. Przedstawia sytuację duchową narodu, nawiązując m.in. do rzezi galicyjskiej z 1846 r., wskazuje dlaczego Polacy nie potrafią wywalczyć niepodległości. Pisząc "Wesele" Wyspiański inspirował się dramatami Mickiewicza, Fredry i Słowackiego oraz malarstwem Malczewskiego i Maksymiliana Gierymskiego. [lubimyczytac.pl]